โคลงดั้นวิวิธมาลี เป็นบทประพันธ์ที่เอาแบบมาจากกาพย์วิชชุมาลี ปรับปรุงให้เหมาะสมเป็นโคลงดั้น แถมให้มีเอกเจ็ดโทสี่และวางผิดกับโคลง ๔ สลับไป พร้อมกับการสัมผัสก็แตกต่างกันบ้าง กำหนดการแต่งครั้งหนึ่ง ๒ บทขึ้นไป ต้องจำพิเศษว่าต้องแต่ง ๒ บท หรือ ๒ โคลงขึ้นไป คำสุดท้ายของโคลงต้น ต้องส่งสัมผัสไปยังคำที่ ๕ ของบาทที่ ๒ ของโคลงบทต่อไป เพราะ ๒ โคลงเกี่ยวโยงกันเช่นนี้ จึงต้องแต่งครั้งละไม่น้อยกว่า ๒ โคลง มีแผนผังและตัวอย่างดังนี้๒
