กฎมหาเถรสมาคม
ฉบับที่ ๓ (พ.ศ. ๒๕๐๖)(๑)
ว่าด้วยจำนวนและเขตปกครองคณะสงฆ์ส่วนภูมิภาค
—————————-
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๑๘ และมาตรา ๒๑ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. ๒๕๐๕ มหาเถรสมาคมตรากฎหมายมหาเถรสมาคมไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ กฎมหาเถรสมาคมนี้ เรียกว่า “กฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ ๓ (พ.ศ. ๒๕๐๖) ว่าด้วยจำนวนและเขตปกครองคณะสงฆ์ส่วนภูมิภาค”
ข้อ ๒ กฎมหาเถรสมาคมนี้ ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในแถลงการณ์คณะสงฆ์ เป็นต้นไป
ข้อ ๓ ตั้งแต่วันใช้กฎมหาเถรสมาคมนี้ ให้ยกเลิกบรรดา สังฆาณัติ กติกาสงฆ์ กฎองค์การ พระบัญชาสมเด็จพระสังฆราช ข้อบังคับ และระเบียบเกี่ยวกับคณะสงฆ์ที่มีบัญญัติไว้แล้วในกฎมหาเถรสมาคมนี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับบทบัญญัติแห่งกฎมหาเถรสมาคมนี้
ข้อ ๔ ให้มีจำนวนภาค ๑๘ ภาค และให้รวมเขตปกครองจังหวัดต่าง ๆ เป็นเขตปกครองภาค ดังต่อไปนี้
ภาค ๑ มีจังหวัด ๕ จังหวัด คือ จังหวัดพระนคร จังหวัดธนบุรี จังหวัดนนทบุรี จังหวัดปทุมธานี และจังหวัดสมุทรปราการ
ภาค ๒ มีจังหวัด ๓ จังหวัด คือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา จังหวัดอ่างทอง และจังหวัดสระบุรี
ภาค ๓ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดลพบุรี จังหวัดสิงห์บุรี จังหวัดชัยนาท และจังหวัดอุทัยธานี
ภาค ๔ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดนครสวรรค์ จังหวัดกำแพงเพชร จังหวัดพิจิตร และจังหวัดเพชรบูรณ์
ภาค ๕ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดพิษณุโลก จังหวัดสุโขทัย จังหวัดตาก และจังหวัดอุตรดิตถ์
ภาค ๖ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดลำปาง จังหวัดเชียงราย จังหวัดแพร่ และจังหวัดน่าน
ภาค ๗ มีจังหวัด ๓ จังหวัด คือ จังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดลำพูน และจังหวัดแม่ฮ่องสอน
ภาค ๘ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดอุดรธานี จังหวัดหนองคาย จังหวัดเลย และจังหวัดสกลนคร
ภาค ๙ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดขอนแก่น จังหวัดมหาสารคาม จังหวัดกาฬสินธุ์ และจังหวัดร้อยเอ็ด
ภาค ๑๐ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดศรีสะเกษ จังหวัดสุรินทร์ และจังหวัดนครพนม
ภาค ๑๑ มีจังหวัด ๓ จังหวัด คือ จังหวัดนครราชสีมา จังหวัดชัยภูมิ และจังหวัดบุรีรัมย์
ภาค ๑๒ มีจังหวัด ๓ จังหวัด คือ จังหวัดปราจีนบุรี จังหวัดนครนายก และจังหวัดฉะเชิงเทรา
ภาค ๑๓ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดชลบุรี จังหวัดระยอง จังหวัดจันทบุรี และจังหวัดตราด
ภาค ๑๔ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดนครปฐม จังหวัดสุพรรณบุรี จังหวัดกาญจนบุรี และจังหวัดสมุทรสาคร
ภาค ๑๕ มีจังหวัด ๔ จังหวัด คือ จังหวัดราชบุรี จังหวัดเพชรบุรี จังหวัดสมุทรสงคราม และจังหวัดประจวบคีรีขันธ์
ภาค ๑๖ มีจังหวัด ๓ จังหวัด คือ จังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดสุราษฎร์ธานี และจังหวัดชุมพร
ภาค ๑๗ มีจังหวัด ๕ จังหวัด คือ จังหวัดภูเก็ต จังหวัดตรัง จังหวัดพังงาจังหวัดกระบี่ และจังหวัดระนอง
ภาค ๑๘ มีจังหวัด ๖ จังหวัด คือ จังหวัดสงขลา จังหวัดพัทลุง จังหวัดสตูลจังหวัดปัตตานี จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส
ข้อ ๕ จำนวนและเขตปกครองจังหวัดก็ดี จำนวนและเขตปกครองอำเภอก็ดีจำนวนและเขตปกครองตำบลก็ดี ให้อนุโลมตามจำนวนและเขตปกครองของจังหวัดอำเภอ หรือตำบลแห่งราชอาณาจักร แต่เมื่อมีกรณีพิเศษจะกำหนดให้เป็นอย่างอื่น ย่อมทำได้โดยระเบียบมหาเถรสมาคม
ตราไว้ ณ วันที่ ๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๐๖
สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ
สมเด็จพระสังฆราช ประธานกรรมการมหาเถรสมาคม
หมายเหตุ:-
เหตุผลในการประกาศใช้กฎมหาเถรสมาคมฉบับนี้ คือ เนื่องจากมาตรา ๒๑ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. ๒๕๐๕ บัญญัติให้มหาเถรสมาคมมีอำนาจกำหนดจำนาวนและเขตปกครองคณะสงฆ์ส่วนภูมิภาค โดยกฎมหาเถรสมาคม
ในเรื่องจำนวนและเขตปกครองของภาค ควรแบ่งออกเป็น ๑๘ ภาค เนื่องจากเจ้าคณะภาคต้องรับภารกิจในหน้าที่อย่างกว้างขวาง จึงสมควรแบ่งเขตปกครองภาค ตามความเหมาะสมแก่ปริมาณวัดในภาคนั้น ๆ
ส่วนจำนวนและเขตปกครองของจังหวัด
อำเภอ และตำบล ควรให้อนุโลมตามจำนวนและเขตของจังหวัด อำเภอ หรือตำแหน่งราชอาณาจักร หากจะต้องกำหนดให้เป็นอย่างอื่น ควรให้กระทำได้โดยระเบียบมหาเถรสมาคม.
(๑) ประกาศในแถลงการณ์คณะสงฆ์ เล่ม ๕๑ ภาค ๖ ตอนที่ ๑ วันที่ ๖ มิถุนายน ๒๕๐๖