กฎมหาเถรสมาคม
ฉบับที่ ๗ แก้ไขเพิ่มเติม (พ.ศ. ๒๕๑๕) [1]
ว่าด้วยการแต่งตั้งถอดถอนพระอุปัชฌาย์
——————-
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๑๘ และมาตรา ๒๓ แห่งพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. ๒๕๐๕ มหาเถรสมาคมตรากฎมหาเถรสมาคมไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ กฎมหาเถรสมาคมนี้เรียกว่า “กฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ ๗ แก้ไขเพิ่มเติม (พ.ศ. ๒๕๑๕) ว่าด้วยการแต่งตั้งถอดถอนพระอุปัชฌาย์”
ข้อ ๒ กฎมหาเถรสมาคมนี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในแถลงการณ์คณะสงฆ์เป็นต้นไป
ข้อ ๓ ให้ยกเลิกความในข้อ ๒๖ แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ ๗ (พ.ศ. ๒๕๐๖) ว่าด้วยการแต่งตั้งถอดถอนพระอุปัชฌาย์ และให้ใช้ความดังต่อไปนี้แทน
“ข้อ ๒๖ การระงับหน้าที่พระอุปัชฌาย์ตามความในข้อ ๒๕ (๒) และ (๓) ของพระสังฆาธิการตำแหน่งต่ำกว่าชั้นเจ้าคณะอำเภอ ให้พระสังฆาธิการผู้บังคับบัญชาของพระอุปัชฌาย์รูปนั้นรายงานตามลำดับ จนถึงเจ้าคณะจังหวัด เพื่อพิจารณาสั่งระงับจากหน้าที่พระอุปัชฌาย์ ถ้าเป็นเจ้าคณะอำเภอ ให้เจ้าจังหวัดพิจารณาสั่งระงับจากหน้าที่พระอุปัชฌาย์
ส่วนพระสังฆาธิการตำแหน่งตั้งแต่เจ้าคณะจังหวัดขึ้นไป ให้ผู้บังคับบัญชาเหนือพิจารณาสั่งระงับ”
ตราไว้ ณ วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๑๗
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์
ผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระมหาสังฆราช
ประธานกรรมการมหาเถรสมาคม
[1] ประกาศแถลงการณ์คณะสงฆ์ ฉบับพิเศษ เล่ม ๕ ตอนที่ ๓ วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๕